چیره دست / تنبک برای همراهی با چهل و یک قطعه

در اغلب موارد هنرجوها تکنیک‌ها و جمله‌بندی‌ها را آموزش می‌بینند بدون آنکه اجرای آن ساختار و جمله‌بندی را در قالب یک قطعه موسیقایی تجربه کنند و جدا از آن، در اکثر موارد با آموخته‌ها و اندوخته‌های خود نیز نمی‌توانند قدمی در این همراهی و هم‌نوازی بردارند. در ادامۀ روند آموزش، از جایی به بعد همواره هنرجو در دور باطلی سرگردان می‌شود؛ و تا به سطحی پیشرفته نرسد عملاً امکانی برای کار گروهی و هم‌نوازی وجود ندارد و تا کار گروهی نکند پیشرفتی حاصل نمی‌شود. به گمان نگارنده یکی از راه‌های رهایی از این وضعیت، هم‌نوازی با قطعات است و این مسئله -که خود می‌تواند سرفصلی جدید در شیوه‌های آموزشی در هر سطحی باز کند- فرصت آموزش و یادگیری آنچه استادان و نوازندگان در قطعات اجرا کرده‌اند و چگونگی برخورد با فرم‌های ملودیک، دورهای ریتمیک، طراحی و جمله‌بندی و بسیاری از ظرافت‌های اجرایی که همانند کلاس درسی همیشه در دسترس است را برای هنرجو فراهم می‌کند.