فرم در موسیقی

در این کتاب، کوششی برای ارائة تصویری کلی از فرم‌سازی در دورة نُو به عمل آمده است. با آنکه تاریخِ آموزشِ فرمِ موسیقایی (به معنای امروزیِ کلمه) بیش از دو قرن سابقه دارد، اما نباید گفت که تئوریِ فرمِ این دوره کامل شده است. در این کتاب، مؤلف اهدافِ خودش را دنبال کرده است، که عبارتند از: ۱.جمع بندیِ دستاوردهای ارزشمندِ آموزشِ فرم کلاسیک در سالهای گذشته؛ ۲. برطرف کردنِ کمبودهای فراوانِ باقی‌مانده در تئوری فرم¬های کلاسیک- رومانتیک (پیش از همه ساختارِ جملة بزرگ، بخش‌های گسترش دهندة فرم‌های لید، برخی انواعِ خاصِ فرم‌های لید، ساختارهای رُوندُوی کوچک، بخش‌های گسترش¬دهندة فرمِ سونات)؛ ۳. توصیف به حد کافی گستردة فرم‌ها در موسیقیِ قرن هفدهم - نیمه اولِ قرنِ هجدهم (علتِ صرف نظر کردن از بررسیِ فرم‌های صرفاً پلی‌فونیک، تحقیق شدگیِ بیشترِ این فرم‌ها در مقایسه با سایرِ فرم‌های این دوره بوده که در کُتُبِ پُر شمارِ پلی‌فونی منعکس است)؛ ۴. تعیینِ خطوطِ اساسیِ فرم¬ها در موسیقیِ قرنِ بیستم. برخلافِ تمامیِ کُتُبِ آموزشیِ موجودِ فرم، در این کتاب برای اولین بار اطلاعاتِ مربوط به فرم‌سازیِ باروک و معاصر در قسمت‌هایی اختصاصی متمرکز شده‌اند، که به نظر می‌رسد، امکان تصورِ کامل‌تر و متوالی‌ترِ خصوصیتِ فرم‌های دورانِ مختلف را فراهم می‌کند.